ตอนก่อนนู้น (ไม่นานนะจ๊ะ โพสที่แล้วเอ๊ง) สุ่ยหลินเล่าถึงว่าเราจะไปเรียนเมืองไหนดี สรุปมโนว่าเราเลือกเมือง เลือกมอได้แระ

คำถามต่อไป…คือแล้วจะไปนานแค่ไหน แม่ก็ห่วง พ่อก็รัก แฟนก็คิดถึง หมาที่บ้านก็จะหงอยเหงาหากเราไม่อยู่

อันนี้ขอตอบแบบรวบรัดตัดความเลยว่า ขึ้นอยู่กับเป้าหมาย ดีกรีและความสามารถภาษาจีนของเรา ณ ตอนนี้ค่า

ขอขอบคุณแฟนเพจทุกคนที่ติดตามนะคะ รวมทั้งข้อความหน้าบ้านหลังบ้านด้วยที่ให้ความสนใจกับเพจซีรีย์ชุด “ตามหมวยไปเรียนจีน” (เพิ่งตั้งเองเมื้อกี้ 555)
สุ่ยหลินจะพยายามตอบทุกคำถามนะคะ ตกหล่นประการใดขออำภัยด้วยค่ะ เขียนมาเตือนกันได้เผื่อลืมเน่อ

เขียนมาหลายตอนล่ะทบทวนความจำกันสักหน่อย ใครยังไม่ได้ไปอ่านโพสเก่าๆ จะได้ติดตามถูกเนอะ
1.ทำไมสุ่ยหลินถึงไปเรียนเมืองจีน
2.ไปเรียนเมืองจีนดีจิงเร๊อะ (ตอน 1+2)
3. อย่าทิ้งฝรั่งนะ

ถึงตอนที่่ 4 แร้ว (ซะที)
ตอนนี้สมมติว่าเรากำลังจะเก็บกระเป๋าเดินทางไปเรียนเมืองจีนกันล่ะ คำถามคือแล้วจะไปที่หนายยยย

สุ่ยหลินจั่วหัวให้มันส์ไว้หน่อย แต่จริงๆ ที่อยากบอกก็คือว่าถึงแม้ว่าเราตั้งใจอยากจะเอาดีภาษาจีนแล้วก็อย่าทิ้งภาษาอังกฤษอย่างเด็ดขาด

อันนี้ขอเล่าจากประสบการณ์ตัวเองเลยนะ ว่าเห็นมาพอสมควรที่คิดว่าชั้นจะเรียนภาษาจีนล่ะ ภาษาอังกฤษไม่ต้องเรียนมันล่ะ ปวดหัว จำไม่ไหว เอานี่ล่ะ ชั้นร้ากกู่เทียนเล่อ ฯลฯ
สุ่ยหลินขอแนะนำอย่างใจจริงของหมวยเลยว่า อย่าค่ะ อย่า!!!

ตอนนั้นที่สุ่ยหลินตัดสินใจไปเรียนเมืองจีน เป็นช่วงเวลาที่ตัวเองเรียนจบป.ตรีแล้ว ทำงานแล้ว หน้าที่การงานก็โอ เงินเดือนก็โอ ระหว่างที่สุ่ยหลินทำงานอยู่เพื่อนๆ ร่วมมหาลัยต่างก็ทยอยกันไปเรียนต่อเมืองนอก เช่น อังกฤษ อเมริกา บอกตามตรงว่าตัวเองก็ใช้ชีวิตลั้นลา เงินเดือนใช้ชนเดือนไม่คิดจะเก็บ เคยคิดอยากไปเรียนต่อแต่คิดว่าเราคงไม่ไหวหรอกมั๊ง ไปเรียนอเมริกาใช้ 2 ล้าน เรียนอังกฤษใช้ 1 ล้าน (ค่าใช้จ่ายโดยประมาณตอนนั้นนะ)

กว่าจะคิดได้ก็เกือบ 30 ถึงได้เริ่มเก็บเงินได้ก้อนหนึ่ง ตอนนั้นเพื่อนๆ ของสุ่ยหลินก็ต่างเรียนจบป.โทกลับมามีหน้าที่การงานดีๆ กันทุกคน สุ่ยหลินถึงเพิ่งมามองตัวเองว่า เราจะไปเรียนต่อบ้างล่ะ แต่พูดตามตรงมองตัวเองแล้วคงสู้คนอื่นยาก เพราะคนอื่นเรียนกลับมาแล้วใช้ประโยชน์ ใช้ภาษา ใช้วุฒิจากที่เรียนกลับมาแล้ว หันมองตัวเรายังไม่ออกจากประเทศไทย ไหนเลยจะตามทัน อย่ากระนั้นเลย ฉีกแนวดีกว่า

ตอนที่แล้วคุยกันว่าในความคิดของสุ่ยหลินไปเรียนเมืองจีนยังไงให้แฮปปี้ โดยสองข้อแรกก็คือยอมรับในความต่างและผูกมิตรกับคนจีนเข้าไป วันนี้มาต่อกันนะคะ เริ่มเลยยย!

มีมิตรรักแฟนเพจรีเควสขอให้เขียนเรื่องไปเรียนเมืองจีนให้ฟังมั่ง สุ่ยหลินจัดให้ตามคำขอค่ะ

อย่างที่เรารู้กันว่าตอนนี้มีนักท่องเที่ยวจีนเข้ามาเมืองไทยเยอะมาก ตามเศรษฐกิจจีนที่กำลังอู้ฟู่สวนทางกับฝรั่งที่ซึมเอาๆ หลายคนก็รับพฤติกรรมของนักท่องเที่ยวจีนไม่ได้ สารพัดจะทำอ่ะนะ เลยมีคำถามว่าไปเรียนเมืองจีนจะดีเร๊อะ เดี๋ยวถ้าลูกหลานชั้นติดนิสัยคนจีนกลับมาทำไง หรืออยู่แล้วทุกข์เหลือทนเกินรับกับคนจีนทำไง

สุ่ยหลินขอเอาปสก. (ประสบการณ์นะจ๊ะไม่ช่ายอย่างอื่น อิ อิ) ตัวเองมาแชร์นะคะ แรกๆ ที่ไปเรียนก็รู้สึกทุกข์มากเหมือนกันเพราะถึงแม้เราจะเป็นลูกจีนอ่ะนะ แต่เราก็เกิดในไทยมีแต่หน้าเท่านั้นที่หมวย ที่เหลือความคิดอ่านเราก็เป็นคนไทยหมดแล้ว ภาษาจีนก็ยังไม่ได้ ซิกน่าดู T_T อยากจะเลิกเรียนกลับบ้านก็หลายหน ติดที่ค่าเทอม (จ่ายไปแล้ว-งก) ลาออกจากงานมาเรียนแล้ว (ไม่มีที่ให้กลับไปทำงาน) ก็ฝืนทนต่อไป เลยขอรวบรวมว่าวิธีไปเรียนเมืองจีนให้มีสุข เราควรจะ จุด จุด จุด