สวัสดีค่ะแฟนเพจของสุ่ยหลิน ก่อนที่เราจะเข้าถึงโพสนี้ สุ่ยหลินมีคำถามเกี่ยวกับ 数量补语 มาถามแฟนเพจดังนี้ค่ะ

ขอถามง่ายๆ (แต่ตอบยาก อิอิ) ว่าประโยคไหนถูก?

1.他来了两个月北京。
Tā láile liǎng gè yuè Běijīng.

2. 他来北京两个月了。
Tā lái Běijīng liǎng gè yuè le.

3. 我学了汉语一个小时。
Wǒ xuéle Hànyǔ yī gè xiǎoshí.

4. 我学了一个小时汉语。
Wǒ xuéle yī gè xiǎoshí Hànyǔ.

5. 我学汉语学了一个小时。
Wǒ xué Hànyǔ xuéle yī gè xiǎoshí.

แอบอุบอิบไว้ในใจก่อนนะคะ  เพราะเฉลยจะตามมาทีหลัง แต่การที่เราจะตอบคำถามข้างบนแบบนี้ได้ (โดยไม่มั่วและไม่เดา)  เราต้องรู้จักไวยากรณ์ที่ว่าด้วยเรื่องบทเสริมบอกจำนวนหรือ 数量补语 ค่ะ

ว่าแต่บทเสริมบอกจำนวนคืออะไร? แค่ฟังชื่อก็ท้อซะแล้ว มาติดตามกันได้ในโพสนี้ของสุ่ยหลินเลยค่ะ

สวัสดีค่ะแฟนเพจของสุ่ยหลิน โพสนี้สุ่ยหลินอยากจะคุยเรื่องวลีนี้ค่ะ 有的是 ดูๆ แล้วก็ไม่เห็นมีอะไรยาก เพราะถ้าแยกคำออกมาทีละคำเรียนกันมาหมดแล้วทุกตัว งั้นอันดับแรก อยากให้พวกเรามาดูประโยคเปรียบเทียบข้างล่างนี้ แล้วมีบอกได้ไหมว่ามีอะไรที่แตกต่างกันไหมเอ่ย?

我们班的同学，有的是中国人，有的是日本人。
Wǒmen bān de tóngxué, yǒude shì Zhōngguórén, yǒude shì Rìběnrén.
และ
我有的是钱。
Wǒ yǒudeshì qián.

ทั้งสองประโยคข้างบนเป็นการใช้ 有的是 ด้วยกันทั้งคู่ แต่รู้ไหมคะว่าความหมายของ 2 ประโยคนั้นแตกต่างกัน เป็นไปได้จริงเหรอ? และมันต่างกันยังไงล่ะ??่อ่านได้ในโพสนี้ของสุ่ยหลินเลยค่ะ