สวัสดีค่าแฟนเพจที่น่ารักของสุ่ยหลินทุกคน^^ ตอนนี้สุ่ยหลินก็กลับมา@กรุงเทพฯ เรียบร้อยแล้วนะจ๊ะ วันนี้ก็เลยอยากจะสรุปประสบการณ์ตัวเองที่ได้ไปอบรมที่มหาวิทยาครูปักกิ่ง (北京师范大学) มา มีหลายอย่างเลยที่สุ่ยหลินคิดว่าเราคนไทยเองน่าจะเก่งกว่านี้ได้ ไปไกลกว่านี้ได้นะ เราสู้ไปด้วยกันดีกว่าเนอะ
ติดตาม 5 ประสบการณ์เรียนจีน ที่ปักกิ่งของสุ่ยหลินได้ในโพสนี้ค่าา^^
ปล. ทั้งหมดเป็นคหสต. (ความเห็นส่วนตัว) ของสุ่ยหลินนะจ๊ะ ใครมีความคิดเห็นที่แตกต่างมาถกกระโปรง..เย้ย! มาแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันได้จ้า
ก่อนอื่น ต้องเล่าก่อนเลยว่าการอบรมระยะสั้นคอร์สนี้ เป็นคอร์สที่มีผู้เข้าอบรมจากประเทศอื่่นๆ ในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ด้วย คือ เวียดนาม อินโดนีเซีย ฟิลิปปินส์ เกาหลี และไทย (ซึ่งมากกว่าครึ่งของผู้เข้าอบรมเป็นลูกจีนโพ้นทะเลแบบสุ่ยหลิน เช่น คนไทยเชื้อสายจีน คนเวียดนามเชื้อสายจีน คนอินโดเชื้อสายจีน เป็นต้น และส่วนใหญ่เป็น generation ที่ 2 และ 3 ซึ่ง รุ่น3 จะมากที่สุดค่ะ) หลังจากจบคอร์สสิ่งที่สุ่ยหลินรู้สึกได้และอยากจะแชร์ ประสบการณ์เรียนจีน มีดังนี้ครัช แต่นแต้นนนน!!
1. สุ่ยหลินสังเกตว่าถ้าเปรียบเทียบกันกับค่าเฉลี่ยแล้ว ลูกจีนโพ้นทะเลประเทศอื่นในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ภาษาจีนดีกว่าเราคนไทยเยอะนะ
อ่ะๆ อย่าเพิ่งคิดว่าสุ่ยหลินไม่รักชาติไทย มาดูเหตุผลกันก่อนค่ะ
สุ่ยหลินคิดว่าเพราะเค้ามีสิ่งแวดล้อมทางภาษาจีนมากกว่าเราและพยายามใช้ภาษาจีนมากกว่าเรา เช่น ที่บ้านก็พูดภาษาจีนกันอยู่แล้ว บางคนนอกจากได้จีนกลาง ก็ยังได้ 方言 [fāngyán] = ภาษาถิ่นด้วย เช่น ภาษาแต้จิ๋ว ภาษากวางตุ้ง ฯลฯ แล้วก็ไม่ใช่ได้แค่ “เจี๊ยะปึ่ง” “จั่งเอ๊ก” “เจี่ยะแต๊” “ตั๊กลั๊ก” “กวยจับ” “กู๋ช่าย” “ตือฮวน” “ตือโต๋ว” (ไหงมีแต่ของกิน TT) แต่พูดกันเป็นเรื่องเป็นราวเป็นจริงเป็นจัง เป็นอีกภาษานึงเลยทีเดียวนะคะ
ตอนแรกสุ่ยหลินเชื่อว่าเพราะว่าเมืองไทยมีช่วงนึงคือห้ามเรียนภาษาจีนเพราะเป็นจีนเป็นคอมมิวนิสต์ แต่พอได้ไปคุยกะคนอินโดเชื้อสายจีนคนนึง เค้าบอกบ้านเค้าก็เป็น โดนห้ามเรียนเหมือนกัน แต่พ่อแม่ ปู่ย่า ตายายเค้า (ที่มาจากเมืองจีน) คิดว่าต้องอนุรักษ์วัฒนธรรมและภาษาจีนไว้ให้ลูกหลาน ก็พูดกันเองในครอบครัว ให้ลูกหลานต้องพูดให้ได้ด้วย ซึ่งสุ่ยหลินว่ามีประโยชน์มากๆเลยค่ะ ส่วนเราคนไทยเชื้อสายจีนน่ะเหรอ? อย่าเพิ่งพูดถึงภาษาจีนกลางกันเลย ถามจริงว่าเราพูดภาษาถิ่นได้สักแค่ไหน? สุ่ยหลินนี่แต้จิ๋วได้คำด่าอย่างเดียว TT อย่างอื่นดำน้ำปุ๋ง ปุ๋งๆ อ่ะ (เราไม่จริงจังในการเรียนภาษาจีนเท่าเค้านะ สุ่ยหลินว่า)
2. จุดอ่อนของคนไทยในการเรียนภาษาจีน สุ่ยหลินกล้าเอาธงมาฟันเลยก็คือ “ตัวอักษรจีน”
มาดูกันนะคะว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้?
ตัวอักษรเดิมของภาษาเกาหลีคือตัวอักษรจีนแบบตัวเต็ม ตัวอักษรเดิมของภาษาเวียดนามก็คือตัวอักษรจีนแบบตัวเต็ม 繁体字 [fántǐzì] ดังนั้น พวกนี้เค้าเหล่านี้มีพื้นฐานอักษรจีนอยู่แล้ว จากนั้นก็มาต่อยอดกลายเป็นภาษาของตัวเอง ส่วนภาษาไทยเป็นภาษาอีกตระกูลนึงเลย ซึ่งไม่สามารถเอามาต่อยอดได้ (ภาษาไทยตระกูลเดียวกับภาษาลาวค่ะ สังเกตได้ว่าเราไม่ต้องเรียนภาษาลาวก็พออ่านออกได้ เดาได้จากตัวอักษรที่คล้ายๆ กัน)
ความแตกต่างที่สำคัญอีกอย่างคือ อักษรจีนเป็นอักษรที่บอกความหมายแต่ไม่บอกเสียง (汉字只表意，不表音。) [Hànzì zhǐ biǎoyì, bù biǎoyīn.] ต้องจำเสียงเอาหมด ในขณะที่อักษรไทยคือตรงกันข้ามคือบอกเสียงแต่ไม่บอกความหมาย เช่น ถ้ารู้จัก กอ ไก่ ออกเสียงได้ว่ากอไก่ + สระอา เราออกเสียงได้ว่า “กา” แต่เราไม่รู้ว่า “กา” คำนี้แปลว่าอะไร? หมายถึง “นกกา” เหรอ? หรือหมายถึง “กาต้มน้ำ”? เราต้องมาเรียนเอาความหมายในภายหลังแบบนี้
ด้วยเหตุผลนี้เอง “อักษรจีน” สำหรับคนไทยถึงเป็นเรื่องยาก เรียนแป๊ป! คัดปุ๊ป! ลืมแระอ่ะ! เพราะเราไม่มีพื้นช่วยแบบชาติอื่นๆ เรามองภาษาจีนเหมือนเป็นรูปๆ นึง แต่ยังไงเราไม่โดดเดี่ยวคนเดียวหรอกน่า เพราะฝรั่งก็ประสบปัญหานี้เหมือนกัน ทางแก้คืออ่านบ่อยๆ อ่านเยอะๆ ต้องมีสักวันที่จำได้ดิ! เรียนไปด้วยกัน สู้ไปด้วยกันกับสุ่ยหลินนะคะ!
3. คนไทยเรียนภาษาจีนไม่ชอบเรียน ไม่ชอบจำ technical term ทั้งหลาย
แต่ก่อนสุ่ยหลินเองก็เป็นหนึ่งในนั้นเหมือนกัน มาดูตัวอย่างกันว่าสุ่ยหลินหมายถึงอะไรนะ?
คนจีนทั้งประเทศเวลาเรียนภาษาจีน เค้าจะเรียน technical term กำกับไปด้วยเสมอ เช่น 自豪 [zìháo] กับ 骄傲 [jiāo’ào] สองคำนี้ดิกจีน-อังกฤษแปลคล้ายๆ กันคือ “ภูมิใจ” แต่จริงๆ ถูกแค่ครึ่งเดียวค่ะ เพราะ 自豪 แปลว่า ภูมิใจในตัวเองหลังจากที่ทำอะไรเหนื่อยหรือหนักมา เช่น ทำงานหนักจนรวยใช้ 自豪 ได้ คำนี้ภาษาจีนมี technical term เรียกว่า 褒义词 [bāoyì cí] = คำที่มีความหมายเชิงบวก ในขณะที่ 骄傲 คำนี้จะหมายถึงภูมิใจตัวเองแบบหยิ่ง ยโส คิดว่ากรูเก่ง กรูฉลาด ดีกว่าคนอื่่น คำแบบนี้ภาษาจีนเรียก 贬义词 [biǎnyì cí] = คำที่มีความหมายเชิงลบ หากเราใช้ผิดจังหวะความหมายผิดทันทีค่ะ
เช่น เราอยากพูดกับเพื่อน “ช้้นภูมิใจในตัวเองจัง (ที่ทำสำเร็จ)” แต่เราพูดว่า 我很骄傲。[Wǒ hěn jiāo’ào.] ถ้าตามเนื้อผ้าแล้วคือแปลว่า “ชั้นภูมิใจในตัวเอง (ที่ทำสำเร็จ) (และชั้นก็เก่งกว่าแกรด้วย)” TT ซึ่งเวลาเด็กๆเรียนคำพวกนี้ อาจารย์เค้าจะบอกเลยว่า 自豪 เป็น 褒义词 ในขณะที่ 骄傲 เป็น 贬义词 แบบนี้เสมอค่ะ
นอกจากนี้ยังมี technical term อีกมากมายก่ายกอง เช่น 中义词 [zhōng yì cí]= คำที่มีความหมายกลางๆ (ไม่บวกหรือลบ), 谐音 [xiéyīn] = คำพ้องเสียง, 多义词 [duōyìcí] = คำหลายเสียง, 近义词 [jìnyìcí] = คำที่ความหมายใกล้เคียง, 同义词 [tóngyìcí] = คำที่มีความหมายเหมือนกัน (แต่วิธีใช้มักต่างกัน เช่น พวกซีรีย์คำเหมื๊อนเหมือนของสุ่ยหลิน เป็นต้น), 反义词 [fǎnyìcí] = คำความหมายตรงกันข้าม นี่ยังไม่รวมพวก technical term ของไวยากรณ์ทั้งหลาย เช่น 趋向补语 [qūxiàng bǔyǔ] = บทเสริมกริยาบอกทิศทาง, 可能补语 [kěnéng bǔyǔ] = บทเสริมกริยาบอกความเป็นไปได้ ฯลฯ อยากจะเติม ฯลฯ อีกล้านตัวววว โอ้ยยย!! ว้อยยย!!
ซึ่ง technical term พวกนี้แระค่ะ เวลาอาจารย์คนจีนสอนเรา เค้าจะบอกเรากำกับไปด้วยเสมอ ถ้าเราไม่เข้าใจ เราจะงงมว๊ากกก ว่าอาจารย์พูดถึงอะไรฟระ?? หรือแม้แต่เวลาเราไปถามอาจารย์ถ้าเรามี technical term สิ่งนี้กำกับไปด้วย อาจารย์จะเข้าใจในบันดลบันดาลว่าเราหมายถึงอะไร? เราจะถามอะไร? เรางงตรงไหน? อาจารย์จะอธิบายเราได้ตรงจุด สุดท้ายเราจะพูดภาษาเดียวกัน เข้าใจมากขึ้น คุยกันมากขึ้น (เหมือนสโลแกนอะไรสักกะอย่าง อิ อิ)
ดังนั้น เราต้องหัดจำ technical term พวกนี้นะคะ อย่าละเลยเด็ดขาด! สุ่ยหลินเองต่อไปเขียนโพสต้องใส่ technical term ให้แฟนเพจด้วยเหมือนกันนะ ต้องปรับปรุงตัวสุ่ยหลินเองด้วยล่ะ
4. อาจารย์คนจีนที่สอนนักศึกษาต่างชาติ อธิบายภาษาจีนไม่เหมือนกับอาจารย์คนจีนที่สอนแต่นักศึกษาจีน และแน่นอนว่าอธิบายดีกว่า เข้าใจง่ายมากกว่า
ทำไมล่ะ? (บนพื้นฐานว่าพูดภาษาจีนอย่างเดียวล้วนๆ นะ)
จากประสบการณ์สุ่ยหลินเอง คำถามเดียวกันเอาไปถามอาจารย์ที่สอนคนต่างชาติ ถ้าประสบการณ์อาจารย์เยอะอาจารย์จะเข้าใจปัญหาการเรียนของคนต่างชาติ ว่าคนละปัญหากับที่คนจีนที่เรียนภาษาจีน อาจารย์จะมีวิธีอธิบายที่เข้าใจง่ายกว่า มีทักษะการเดาสูงส่ง ภาษาที่ใช้ไม่ยาก เราก็จะเข้าใจง่ายกว่าด้วย ทั้งนี้ไม่ได้หมายความว่าอาจารย์คนจีนที่สอนแต่นักศึกษาจีนไม่เก่งนะคะ สุ่ยหลินว่าเป็นเรื่องของประสบการณ์ ความเข้าใจปัญหาของคนต่างชาติ และบางอย่างก็ไม่ได้ง่ายเลยที่จะตอบนะ
ยกตัวอย่าง มีคนต่างชาติว่ามีถามเราคนไทยว่า “แก้เผ็ด” กะ “แก้แค้น” ต่างกันยังไง?? อึ้งแพรบ!! เห้ย..ตอบยากอ่ะ!! สุ่ยหลินว่าไม่ใช่คนไทยทุกคนที่พูดภาษาไทยได้ จะตอบคำถามข้อนี้ได้ชัดเจนนะคะ (สุ่ยหลินคนนึงล่ะตอบม่ะได้ TT)
นอกจากนี้แล้ว อีกเรื่องที่สุ่ยหลินเจอคือ หนังสือเรียนเขียนอธิบายเรื่องเดียวกัน แต่เขียนให้คนต่างชาติอ่านกับเขียนให้คนจีนอ่าน อธิบายคนละแบบ และแน่นอนว่าเราอ่านแบบคนต่างชาติง่ายกว่า! เช่น หนังสือไวยากรณ์จีนจะมีเล่มสำหรับคนต่างชาติโดยเฉพาะเลย สุ่ยหลินพบว่าอ่านง่ายกว่าเล่มที่เขียนให้คนจีนอ่านล่ะค่ะ
5. คนไทยเรามีนิสัยหยวนๆ ง่ายๆ สบายๆ ไม่เคร่งครัดเรื่องเวลา อะไรก็ง่ายๆ เรื่อยๆ ในขณะที่ชาติอื่นไม่ใช่??
สุ่ยหลินพบว่าเราคนไทยเวลาเข้าห้องเรียน มาสายประจำ (ไม่ใช่ทั้งหมด แต่ส่วนใหญ่คนไทยมักสายกว่าชาติอื่น) ดูจากตอนสุ่ยหลินไปเรียนที่เมืองจีนเมื่อหลายปีก่อน รวมไปถึงความรับผิดชอบ การตั้งใจเรียน การเอาจริงเอาจัง ฯลฯ คนไทยเรายังติดสบายๆ เรื่อยๆ อยู่นะ อาจจะเป็นเพราะว่าประเทศไทยไม่มีความกดดันหนักๆ ในเรื่องต่อสู้ดิ้นรน จำนวนคนที่ล้นหลาม หรือภัยธรรมชาติอะไรแรงๆ เราก็เลยสบายๆ ง่ายๆ หยวนๆ เป็นนิสัยส่วนตัวของเราไป
แต่จริงๆ แล้วแบบนี้จะทำให้เราติดนิสัยที่ไม่ดีมานะ สุ่ยหลินว่า ทำให้เราสู้คนอื่น (ไม่ต้องไกล) ในเอเชียไม่ได้ ยิ่ง AEC เปิดแล้ว ค่าเฉลี่ยภาษาจีนทั้งประเทศเราก็ยังสู้เค้าไม่ได้ ค่าเฉลี่ยภาษาอังกฤษทั้งประเทศของเราจะสู้ได้ไหม? สุ่ยหลินยังสงสัยอยู่?
อย่าเพิ่งเครียดกันน้า สุ่ยหลินอยากให้มองว่าเป็นเรื่องดี ที่เรารู้จุดอ่อน แสดงว่าเรายังเก่งกว่านี้ได้อีกเยอะนะ เราก็มาปรับปรุง พัฒนาตัวเอง เรียนรู้ไปด้วยกันดีกว่านะคะ
เรียนภาษาจีนไปด้วยกันกับสุ่ยหลิน ต้้งใจเรียน ตั้งใจทำงาน รับผิดชอบหน้าที่ตัวเองให้เต็มที่ เริ่มที่เราเลยไม่ต้องรอคนอื่นๆ สู้ไปด้วยกันนะคะ!!
ใครมีความเห็นต่างยังไง มาคุยกันได้เลยค่า
สุ่ยหลิน^^
