สวัสดีค่ะแฟนเพจของสุ่ยหลิน ช่วงนี้ไวรัสระบาด มีแต่ข่าวลบๆ หดหู่ๆ เซ็งกันบ้านทั้งเมือง เศรษฐกิจก็ไม่ดี ของก็ขายไม่ค่อยได้ บริษัทก็ผลประกอบการไม่ค่อยดี แถมทุกวันๆ ต้องคอยตามข่าวว่ามีคนติดเชื้อเพิ่มอีกกี่คน อยู่แถวไหนบ้าง ใกล้บ้าน ใกล้ที่ทำงานเราหรือเปล่า เงินก็หมดกับการซื้อหน้ากาก (ที่ถูกโก่งราคา) แอลกอฮอล์ (ที่ถูกโก่งราคา) เจล (แน่นอนว่าก็โก่งราคา) และยังต้องแย่งซื้อประกันโควิดออนไลน์จนเว็บล่ม แถมใครไอทีนึงก็หวาดผวากลัวเชื้อโรคจะลอยมาติด ใกล้เคียงจะประสาทแดรกเข้าไปทุกทีค่ะ ยังไม่รวมผลงานของรัฐบาลที่ไม่มีอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน ทะเลาะกันเองนุงนัง พูดมากไม่ได้ขนาดแหม่มโพธิ์ดำยังไม่รอด เพจกระจิ๋วอย่างสุ่ยหลินจะเหลืออะไร แง่ว TT
สุ่ยหลินเลยขอแปลข่าวดีๆ อ่านแล้วชื่นใจมาให้แฟนเพจอ่านกันดีกว่า ที่แปลไม่ใช่หลับหูหลับตาอวยว่าจีนดีกว่าไทยอย่างนู้นอย่างนี้ แต่จริงๆ แล้วสถานการณ์แบบนี้ไม่มีอะไรดีไปกว่าเราทำหน้าที่ของเราให้ดีที่สุด ร่วมมือร่วมแรงช่วยกันค่ะ แฟนเพจ ทำง่ายที่สุดตอนนี้เลยคือพยายามรักษาสุขภาพของเราเองให้แข็งแรง อย่าไปเพิ่มภาระให้หมอ พยาบาลที่เขาจะตายกันอยู่แล้ว อะไรที่เราทำหน้าที่ของเราได้ก็ทำเต็มที่ ช่วยเต็มที่ในมุมของเรา มีตังค์เหลือก็บริจาคซื้อชุด ซื้อหน้ากาก ให้หมอ พยาบาล เจ้าหน้าที่ไป ให้เขาเป็นแนวหน้าแต่อย่าให้เขาไปตายเอาดาบหน้า เขาก็ลูกมีพ่อมีแม่ มีครอบครัว มีคนรักที่คอยอยู่ข้างหลังเหมือนกัน
ข่าวนี้เอามาจากหนังสือพิมพ์ 人民日报 People’s Daily เขาทำสกู๊ปมาขอบคุณประชาชนคนธรรมดาๆ จากสถานการณ์ไวรัส Covid-19 ระบาดที่ผ่านมาค่ะ พวกเขาไม่ได้เป็นคนเก่งเทพเทวาที่ไหน ไม่ใช่หมอผ่าตัดมือหนึ่ง ไม่ใช่นักวิทยาศาสตร์ หรือนักวิจัยระดับประเทศอะไรทั้งนั้น แต่เป็นคนธรรมดาที่ได้ทำหน้าที่ของตัวเองอย่างไม่ย่อท้อต่อสถานการณ์ ไม่ยอมแพ้ต่อโชคชะตา และพร้อมจะช่วยคนอื่นเท่าที่ตัวเองทำได้อย่างดีที่สุด ซึ่งการที่คนเราทำแบบนี้ได้สุ่ยหลินถือว่าเป็นคนอย่างสมบูรณ์แบบค่ะ เพราะไม่งั้นเราก็ไม่ต่างอะไรกับสัตว์ชนิดหนึ่ง กิน นอน ขับถ่าย สืบพันธุ์ เหมือนๆ กัน แต่ความรู้สึกที่อยากจะช่วยคนอื่น อยากช่วยคนที่ลำบากกว่าเราให้เขาดีขึ้น สบายขึ้น มันทำให้ความเป็น “คน” ของเราต่างกับสัตว์อื่นๆ ในโลกนี้นะ
สกู๊ปนี้ใช้ชื่อว่า 毛细血管 [máoxìxuèguǎn] แปลตรงตัวว่า “เส้นเลือดฝอย” แค่ชื่อก็น่าสนใจล่ะ เพราะเป็นการเปรียบพวกเขาเหล่านี้เหมือนเส้นเลือดฝอยในร่างกายเรา ซึ่งปกติเรามองไม่เห็นใช่ไหม แต่ถ้าร่างกายเราขาดเส้นเลือดฝอยที่หล่อเลี้ยงเซลล์เล็กๆไป เราก็อยู่ไม่ได้ จะมีแต่เส้นเลือดใหญ่อย่างเดียว ระบบต่างๆ ในการร่างกายก็ทำงานไม่สมบูรณ์ มีปัญหาแน่นอน เส้นเลือดฝอยจึงละเลยไม่ได้ มองข้ามไม่ได้ และเพราะมีพวกเขาเหล่านี้เองที่ทำงานเป็นเส้นเลือดฝอยของเมือง ช่วยเส้นเลือดใหญ่ (หมอ พยาบาล นักวิจัย รัฐบาล ฯลฯ) ทำให้ปัญหาไวรัสจบเร็วแบบนี้ มาดูกันทีละคนค่ะ
หวาง เลี่ยง – เจ้าหน้าที่นิติคอนโด (物业人员 王亮)
ด้วยความที่เขาพยายามส่งของให้คนในชุมชนให้เร็วขึ้นอีก รถจักรยานเลยแขวนเนื้อหมูแช่แข็งไว้เต็มคันรถ เขาต้องขี่รถจักรยานแขวนของเต็มรถแบบนี้ไปกลับ 4 หน ส่งของทั้งหมดนับได้ 332 ถุง (จึงจะส่งของให้คนในชุมชนได้หมด)
เจ้าหน้าที่นิติคอนโด 物业人员 [wùyè rényuán]
ด้วยความที่เมืองจีนคอนโดไม่ได้อยู่เป็นตึกแยกๆ เดี่ยวๆ เหมือนบ้านเราแต่อยู่กันเป็นหมู่ตึก หรือหมู่อภิมหาตึก (คือมีหลายตึกมากๆ ในบริเวณเดียวกัน และใช้นิติร่วมกัน) ช่วงเวลาไวรัสระบาดเขาจะไม่ให้คนนอกเข้าไปในเขตคอนโด เจ้าหน้าที่ชุมชนอย่าง หวาง เลี่ยง เลยต้องขี่จักรยานไปส่งตามห้องลูกบ้าน ทีละห้อง เพราะของที่ส่งส่วนใหญ่ก็เป็นของกิน ถ้าไปช้าคนที่รออยู่ก็หิวนะ แถมบางทีเป็นคนแก่กับเด็ก ออกมาก็เสี่ยงติดเชื้อด้วย
เฟย เฟิง – เจ้าหน้าที่ชุมชน (社区网格员 非枫)
คุณเฟย เฟิง ทุกวันจะช่วยคนในชุมชนต่อคิวซื้อยาสำหรับคนที่ป่วยด้วยโรคเรื้อรังต่างๆ วันที่หนังสือพิมพ์ไปถ่ายสกู๊ป มีถุงยาเหลืออีก 90 ถุงใส่กล่องส่งของไม่ได้ เขาจึงร้อยถุงยาเป็นพวงสองพวง แขวนไว้ที่ตัวมาส่งยาแทน
社区网格员 [shèqū wǎng gé yuán] เจ้าหน้าที่ชุมชน
ตามที่สุ่ยหลินได้พูดคุยกับเพื่อนคนจีน เจ้าหน้าที่ชุมชนของจีน น่าจะคล้ายกับอาสาสมัครสาธารณสุขประจำหมู่บ้าน (อสม.) แต่ก็ดูแลเรื่องอื่นๆในชุมชนด้วย
หม่า เจิงเฉิน – คนส่งผัก (送菜员 马增辰)
คุณหม่า เขารับผิดชอบส่งของกินของใช้ในชีวิตประจำวันให้กับประชาชนคนในเมือง ทุกวันตื่นตั้งแต่ตี 2 ทำงานถึง 3-4 ทุ่มถึงเลิกงาน วันหนึ่งๆ ได้พักแค่ 4-5 ชั่วโมง ทำแบบนี้มาตลอดตั้งแต่ตรุษจีนจนถึงตอนนี้ (ช่วงนี้เจอไวรัสระบาดไปด้วย เลยยังไม่ได้พักเลย)
送菜员 [sòng cài yuán] คนส่งผัก
“สาวในชุดกันฝน” – คนส่งอาหาร (送餐员 “雨衣妹妹”)
เพราะเธอปรากฏตัวในชุดกันฝน ผู้คนในตอนแรกไม่รู้จักชื่อของเธอ จึงพากันเรียกเธอว่า “雨衣妹妹” สาวในชุดกันฝน เมื่อต้นเดือนกุมภาพันธ์ เธอได้รู้ข่าวว่าหมอและพยาบาลจำนวนมากไม่ได้กินอาหารร้อนๆ (อาหารสุกใหม่ๆ) จึงรีบพากันพร้อมกับกลุ่มเพื่อนๆ มาที่อู่ฮั่นเพื่อทำกับข้าวให้หมอและพยาบาล ทุกวันๆ กับข้าวร้อนๆ 400-600 กล่องถูกส่งให้หมอและพยาบาลกินฟรีๆ
ถามว่าทำไมต้องเป็นสาวในชุดกันฝน ถ้าจำไม่ผิดตอนแรกชุดกันไวรัสหายากมาก มีไม่พอ หมอ พยาบาลยังมีไม่พอจะใส่เลย สาวคนนี้เลยดัดแปลงชุดกันฝนมาป้องกันตัวเองจากไวรัสค่ะ (ถ้าจำผิดขออภัยนะคะ)
送餐员 [sòng cān yuán] คนส่งอาหาร พนักงานส่งอาหาร
หวาง ตงจีอา – อาสาสมัคร (志愿者 王東佳)
น้องหวาง ตงจีอา คนนี้เกิดหลังปี 2000 เป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยชื่อดัง เมื่อโรคระบาดลุกลาม เธอก็สมัครเป็นอาสาสมัครช่วยเหลือชุมชน เพื่อช่วยคนแก่ที่เดินไม่ถนัด ขยับตัวลำบาก เป็นตัวแทนของคนเหล่านั้นออกมาซื้ออาหารแทนให้
志愿者 [zhì
สวี๋ ฟาเสียง – คนขี่มอเตอร์ไซค์ส่งอาหาร (外卖小哥 徐发祥)
สวี๋ ฟาเสียง อายุ 23 ปี ระหว่างที่ไวรัสกำลังระบาด ทุกวันเขาจะเอาอาหารในกล่องที่ฆ่าเชื้อโรคแล้ว ขี่มอเตอร์ไซค์ไปตามถนนที่ไร้ผู้คน เอาอาหารทีละกล่องๆ ส่งถึงมือให้กับผู้คนตามบ้าน ไม่ว่าจะกลางวันหรือกลางคืน (ถ้าไม่มีเขาหลายคนที่ออกไปไม่ได้ ก็ไม่มีอาหารกิน)
外卖小哥 [wàimài xiǎo gē] พนักงานส่งอาหาร
หวง เฟย – พนักงานขับรถเมล์ (公交司机 黄菲)
ก่อนที่รถเมล์จะออก หวง เฟย จะตั้งใจฆ่าเชื้อทำความสะอาดรถที่เธอขับ แล้วยังเขียนรายงานการขับรถของเธออย่างละเอียด เธอบอกว่า “ช่วงเวลาไม่ปกติแบบนี้ ขอเพียงแต่ผู้โดยสารต้องการ ฉันก็จะต้องรับผิดชอบทำให้สำเร็จจนได้”
公交车司机 [gōngjiāochē sījī] พนักงานขับรถเมล์
วาง หย่ง – พนักงานส่งของ (快递小哥 汪勇)
เขาปิดบังครอบครัวถึงเรื่องที่ไปคอยรับ-ส่งหมอและพยาบาลไปทำงานและเลิกงานในโรงพยาบาลที่อู่ฮั่น วันแรกที่เริ่มทำ เขาได้รับ-ส่งหมอและพยาบาลเกือบ 30 คน จนตัวเองไม่ได้กลับบ้าน
快递小哥 [kuàidì xiǎo gē] พนักงานส่งของ
เส้า อวี้ชุน – ตำรวจ (警察 邵玉春)
เขาได้ยินเสียงขอให้ช่วยของคนในตึก เส้า อวี้ชุน กับเพื่อนร่วมงานจึงรีบขึ้นไปช่วยคนป่วย ระมัดระวังค่อยๆ แบกผู้ป่วยขึ้นรถตำรวจแล้วขับเร็วจี๋ไปส่งโรงพยาบาลทันที
警察 [jǐngchá] ตำรวจ
จบแล้วค่ะ กับ 毛细血管 เส้นเลือดฝอย ของเมืองอู่ฮั่น อ่านจบแล้ว เราในฐานะชาวเมืองสยามช่วยกันคนละไม้คนละมือ แค่ไม่ทำตัวให้เป็นภาระ หรือยิ่งดีกว่าคือช่วยเหลือในสิ่งที่เราช่วยได้ ก็น่าจะทำให้เรื่องไวรัสผ่านไปได้ด้วยดี ได้โดยเร็ว แล้วเราจะได้กลับมาใช้ชีวิตตามปกติของเรากันค่ะ 加油!
#อยู่บ้านเป็นหลักกันนะทุกคน #รักษาตัวให้แข็งแรงแค่นี้ก็ช่วยไทยได้แล้ว
