ตอนที่สุ่ยหลินไปเรียนเมืองจีนใหม่ๆ การเดินทางด้วยรถไฟถือว่ายากที่สุดล่ะ แต่เปล่านะคะ ไม่ได้ยากเพราะรถไฟมีปัญหาหรืออะไร สุ่ยหลินกล้าพูดเลยว่าระบบรถไฟจีน ดีมาก ทันสมัยมีหลายเกรด หลายราคาให้เลือก รถไฟที่ราคาตั๋วแพงก็สะอาด สะดวกรวดเร็ว มีน้อยมากที่จะดีเลย์ ช้า หรือมีปัญหา อยากจะบอกว่าดีกว่ารถไฟเมืองไทยเยอะค่ะ (จากใจจริงของคนที่อยากให้รถไฟไทยพัฒนาให้เทียมหน้าตา รถไฟเมืองจีน)
แต่ปัญหาก็คือการซื้อตั๋วรถไฟต่างหากล่ะคร้าบบบ
เพราะต้องซื้อกับเจ้าหน้าที่คนจีนโดยตรง ไม่มีระบบซื้อผ่านเครื่องหรือไม่ก็ต้องซื้อจากเนต (ภาษาจีนล้วนๆจ้า) มันจึงช่างยากมว๊ากกกก สำหรับคนอ่อนภาษาเพิ่งไปอย่างสุ่ยหลิน ถ้าคนจีนก็ถือว่ากินหมู ซื้อง่าย ซื้อเร็ว สะดวกสบายหายห่วง
ตั๋วรถไฟที่เมืองจีนสามารถซื้อได้ที่สถานีรถไฟเลย มีช่องขายตั๋วเป็นช่องๆ เรียกว่า 售票处 [shòupiàochù] และขอคืนตั๋วที่ช่องคืนตั๋วเรียก 退票处 [tuìpiàochù] นอกจากนี้ยังสามารถซื้อได้ตามสาขาของสถานีรถไฟซึ่งตั้งอยู่ตามชุมชนทั่วไปได้อีกด้วยค่ะ สะดวกมากๆเลย
ตั๋วรถไฟมีหลายประเภท โดยมีรหัสตัวอักษรภาษาอังกฤษข้างหน้า ซึ่งไม่ได้มีไปงั้นๆ นะคะ ตัวอักษรแต่ละประเภทบอกประเภทของรถและระยะเวลาในการวิ่งด้วย
มาดูกันค่ะ มีประโยชน์ทั้งคนที่ไปเรียนหรือไปเที่ยว
รถไฟที่ขึ้นต้นด้วยตัวอักษร D มาจากชื่อเต็มว่า 动车 [dòngchē] และรถไฟที่ขึ้นต้นด้วย G ที่มาจากชื่อเต็มว่า 高铁 [gāotiě] เป็นรถไฟที่ตั๋วราคาแพงสุด แต่ก็วิ่งเร็วที่สุดด้วย ห้องน้ำสะอาด สะดวกสบาย เบาะกว้างขวาง มีหลาย class เช่น second class และ first class ราคาตั๋วไม่เท่ากัน วิ่งระหว่างเมืองใหญ่ต่างๆ ของจีน
รถไฟขึ้นต้นด้วยตัวอักษร Z เป็นรถไฟสำหรับนอนโดยเฉพาะ มาจากชื่อเต็มว่า 直达 [zhídá] มีเบาะนอนสองแบบ แบบนิ่ม เรียกว่า 软卧[ruǎnwò] และแบบแข็งเรียกว่า 硬卧[yìngwò] สุ่ยหลินว่านอนแล้วไม่ต่างกัน แต่เบาะนิ่มแพงกว่าแข็งพอสมควร จุดเด่นของรถรหัสนี้คือไม่จอดระหว่างทาง
รถไฟขึ้นด้วยตัวอักษร T มาจากชื่อเต็มว่า 特快 [tèkuài] ช้ากว่า 直达[zhídá] เป็นรถไฟแบบนอนเหมือนกัน แตกต่างที่จอดบางสถานี
รถไฟขึ้นด้วยตัวอักษร K มาจากชื่อเต็มว่า 快速 [kuàisù] วิ่งช้ากว่าใครเพื่อน (ถึงแม้จะแปลว่า “เร็วพิเศษ” อะไรแว๊) จอดเกือบทุกสถานี
แต่ก่อนเวลาซื้อตั๋ว สิ่งที่สุ่ยหลินทำคือเข้าไปดูที่เว็ป www.huochepiao.com ซึ่งเป็นภาษาจีนล้วนๆ พิมพ์ชื่อเมืองที่จะไปและเมืองที่เราอยู่ ระบบก็จะขึ้นลิสต์รถไฟทุกเที่ยวที่มีมาให้ สุ่ยหลินเลือกดูจากรหัสตัวอักษรข้างบนหน้ารถ ดูตังค์ในกระเป๋า จากนั้นก็พิมพ์เที่ยวออกมา สำรองไว้อีกสัก 2 เผื่อเต็ม แล้วเอาไปซื้อที่สถานีรถไฟหรือร้านสาขาค่ะ
แต่จริงๆ สิ่งที่คนจีนทำคือง่ายกว่าสุ่ยหลินมาก เค้าจะซื้อออนไลน์ แล้วตัดบัตรเครคิตหรือเดบิตเอา แล้วไปรับตั๋วที่สถานีค่ะ แต่ตอนนั้นสุ่ยหลินเป็นนักเรียนไม่มีบัตรอะไรเลยสักอย่าง เลยต้องใช้วิธี manual เอา
ตอนนี้ง่ายกว่านั้นเยอะแล้วว มีเว็บบอกเที่ยวรถไฟเป็นภาษาอังกฤษด้วย ไปที่ http://train.huochepiao.com แล้วทำแบบที่สุ่ยหลินทำข้างบนค่ะ ชีวิตดีขึ้นเยอะเลย (แค่อยากถามว่าทำไมตอนนั้นไม่มีๆๆๆๆ) แต่ก่อนไปซื้อตั๋วที เกร็งแทบแย่ ฟังไม่ออก คิวก็ยาว คนข้างหลังก็หงุดหงิด ซื้อตั๋วเสร็จบางทีต้องมาพักเหนื่อยที่หอ ยังไม่ทันได้เที่ยวเล้ย ฮ่วย!
เดี๋ยวคราวหน้าสุ่ยหลินมาเล่าให้ฟังว่า พอเราได้ตั๋วแล้ว บนตั๋วรถไฟบอกอะไรเรามั่งนะคะ ♡♡
โปรดติดตามค่า
สุ่ยหลิน^^
