ในบทเรียนแรกๆ ของภาษาจีนตั้งแต่เริ่มต้นเลย เราต้องเรียนเรื่อง การบอกเวลาในภาษาจีน ใช่ป่าวคะ เหล่าซือก็สอนให้เรารู้จักคำว่า 点 , 刻, 分 ซึ่งเป็นหน่วยในการบอกเวลา เราเองก็ตั้งหน้าตั้งตาท่องกันไป แต่ไม่รู้หรอกว่าทำไมเราต้องเรียกว่า 点 , 刻, 分 นะ？

วันนี้สุ่ยหลินมีที่มาของคำพวกนี้มาเล่าให้ฟังค่า เราจะได้จำอย่างมีหลักการ จำอย่างมีที่มา ที่สำคัญจำได้แม่นขึ้นด้วยน้าาา อ่านแล้วทุกคนต้องร้อง เห้..หนักมาก เอ้ยไม่ใช่ร้อง เฮ้ย..หนักมาก ว่ามันง่ายขนาดนี้เลยเหรอ！

ก่อนอื่นสุ่ยหลินขอขอบคุณมากค่า สำหรับยอด Like และ View ที่ล้นหลามสำหรับตอนที่ 1 ที่เล่าเรื่อง 得(de)(เตอะ) ไปค่า ดีใจจุงที่โพสมีประโยชน์กะคนหมู่มาก สุ่ยหลินกรุยทางไว้เป็นอบต.นะรู้ป่าว!

มาต่อตอนที่สองกันค่ะ ขอทบทวนนิดนุงนะ จากที่อ่านตอนแรกกันไปแล้ว
得 มีวิธีการใช้คือ กริยา + 得 + ความเป็นไปได้ของกริยา
หากว่าเราจะใช้ในรูปปฏิเสธ ก็ใช้ 不 แทนที่ 得 นะจ๊ะ