สมัยตอนที่สุ่ยหลินยังเอ๊าะ อร๊าายยย !! เค้าแชท MSN กันล่ะค่าา ภาษาอังกฤษศัพท์แชทที่นิยมใช้กันบ่อยๆ ก็เช่น lol = laugh out loud, BTW = By the way, OIC = Oh,I see, CU = See you อะไรทำนองนี้
เหตุที่ฮิตก็เพราะพิมพ์ง่ายๆ ไม่ต้องพิมพ์ยาว รวดเร็วทันใจวัยรุ่น (ตอนปลาย) ซึ่งรหัสต่างดาวพวกเนี้ย ภาษาจีนเค้าก็มีเหมือนกันน้าา

วันนี้สุ่ยหลินรวบรวมคำแชท รหัสลับพวกนี้เป็นภาษาจีนมาแชร์กันค่า นอกจากพวกตัวย่อที่มีที่มาจากพินอินทั้งหลาย ก็ยังมีพวกคำที่ความหมายเดิมๆของมันม่ะใช่แบบนี้ แต่ตัวอักษรมันรูปร่างมันได้ใจ เหมาะให้เอาไปใช้แทนความหมายอื่น สุดท้ายกลายเป็นสแลงไปแร้ววว

ติดตามด่วนๆ เรยนะคะ

เห็นหัวข้อแล้วแฟนเพจอย่านึกว่าสุ่ยหลินมาสอนภาษาอังกฤษนะคะ มาสอนภาษาจีนเหมียนเดิม แต่ขอเล่าที่มาที่ไปก่อนได้ป่าว…

มีมิตรรักแฟนเพจของสุ่ยหลินเขียนมาถามหลังไมค์ว่า เห็นคนจีนแชทกันพิมพ์ว่า TMD อยากถามว่า TMD คืออะไร? จะย่อมาจากภาษาอังกฤษตัวไหนก็ไม่เชิง? เดาไปเดามาก็ไม่รู้อยู่ดี ตกลงTMD คืออะไรกันแน่?

หลังจากตอบคำถามมิตรรักไปแล้ว สุ่ยหลินสารภาพว่าลังเลอยู่นานว่าควรเอามาแชร์ในแฟนเพจดีไหม จริงๆ แล้วมันเป็นวาระระดับชาตินะ (เว่อร์!!) เรียนภาษาจีนก็ควรจะต้องรู้คำนี้สิ ไม่รู้ตอนนี้จะไปรู้ตอนไหน ?? ให้รู้จากสุ่ยหลินดีกว่า 5555 (เคยถามคนอ่านไหมว่าอยากรู้ป่าว)

เค้าว่าคนสมัยนี้อายที่จะบอกรักกัน ยิ่งกับครอบครัว กับพ่อ กับแม่ยิ่งแล้วใหญ่ พูดไม่ออกบอกไม่ถูก เขินนนนฝุดๆ เลยทีเดียว สุ่ยหลินว่าส่วนนึงเพราะสังคมทำให้เราต่างคนต่างอยู่กันมากขึ้น โอกาสใกล้ชิดอะไรๆ กันก็น้อยลงไปด้วย พอจะพูดความในใจที ก็รู้จักอึกๆ อักๆ มือไม้เกะเกะแทบไม่รู้จะทำหน้ายังไง วางมือไหนดี ><‘

ซึ่งจริงๆ แล้วก็ไม่เฉพาะเมืองไทยนะที่เป็นแบบนี้ ที่จีนก็เหมือนกันเลย เคยมีคลิปวีดีโอเด็กจีนบอก “我爱你” กับพ่อแม่แต่โดนถามกลับมาว่า “นี่เมาหรือเปล่าเนี่ย!” คลิปฮาๆ นั้นเลยดังยอดวิวกระจายไป

ในเมื่อเดี๋ยวนี้เราไม่กล้าบอกกันตรงๆ วันนี้สุ่ยหลินขอเสนอวิธีบอกรักแบบจีนโดยใช้หมายเลขกันค่ะ เอาไว้บอกรักพ่อแม่ หรือคนที่แอบชอบอยู่ก็ได้น้าาา

สุ่ยหลินว่าหนึ่งในเรื่องที่น่าอึดอัดใจที่ซู้ดเวลาไปเมืองจีนก็คือ… สั่งอาหารจีน ..ที่เมืองจีน  – – ‘ โดยเฉพาะอย่างยิ่งพวกร้านท้องถิ่นทั้งหลาย ยิ่งสั่งยากกกซซ์ยิ่งกว่า Mcdonald หรือ KFC เข้าไปอีก (เพราะพวกนั้นชี้ๆ เอาก็ได้)

เหตุผลเพราะทำไมน่ะเหรอ??? สุ่ยหลินว่าคนที่เคยไปเมืองจีนแล้วจะรู้ดีเลยค่าา

ก็เพราะว่า…เมนูอาหารน่ะมักไม่มีภาษาอื่นเลยนอกจากภาษาจีน เมนูที่เป็นรูปภาพก็น้อยด้วย ส่วนใหญ่ไม่มีรูป แถมบางร้านไม่มีเมนูอีกตังหากแต่เขียนไว้บนกำแพงแทน (เหมือนของไทยอ่ะค่ะ) และปกติเมนูที่เขียนไว้เนี่ยมักอ่านจากบนลงล่าง ไม่ได้อ่านจากซ้ายไปขวานะ สุ่ยหลินเคยไปตั้งหน้าตั้งตาอ่านจากซ้ายไปขวาอยู่นาน ตอนนั้นพกดิกไปด้วย ! หือมมม์!! คนมองกันทั้งร้าน แต่สรุปก็ไม่รู้เรื่องอยู่ดี ฮ่วยยย!

ภาษาทุกภาษาในโลกนี้มีการมีการเปลี่ยนแปลงเรื่อยๆ นะคะ (เกริ่นได้วิชาการม่ะ!) ไม่ว่าภาษาไทย จีน อังกฤษ ฝรั่ง ฯลฯ ก็จะเปลี่ยนแปลงไปเรื่อยๆ ตามเวลาที่ผ่านไป ภาษาพวกนี้ถึงเรียกว่า “ภาษาเป็น” และก็เพราะที่เปลี่ยนไปเรื่อยๆ หยั่งงี้แหละ จึงมีคำฮิตบางคำเกิดขึ้นมา บางคำก็อยู่ได้นาน บางคำก็อยู่ได้แปปเดียวแล้วก็หายไป คำส่วนใหญ่เกิดจากในเน็ต ในสังคม ในชีวิตประจำวันทั้งหลาย คำพวกนี้ก็คือคำสแลงทั้งหลายนั่นเองค่าาา

ถ้าภาษาไทยก็พวกตระกูลจุง (ไม่ช่ายตระกูลหยางนะ) เช่น เขินจุง รักจุง อายจุง ฯลฯ ตอนนี้ก็หายไปล่ะ ต่อมาก็เกรียน หง่าว (แมว?) ตะเตือนไต (สารภาพว่าสุ่ยหลินเห็นครั้งแรกนึกว่าพิมพ์ผิด! ไตอาไรหว่า?) และ ถถถถถ (แถ) ถ้าเป็นรุ่นเก่าบอกอายุก็ต้อง มะจัง จ๊าบ โลกดนตรี กระโปรงบานขาสั้น รักสั้นยาวอะไรๆ ก็ว่าไป อิ อิ

ภาษาจีนก็เหมือนกัน มีคำสแลงใหม่ๆ เกิดขึ้นเรื่อยๆ  นะคะ เหตุผลก็เกิดตามข้างบนนั่นแล วันนี้มารู้จักสแลงจีนไว้ใช้แชทแบบไม่เชยดีกว่า เพราะคนจีนเค้าใช้บ่อย ๆ น้า

สุ่ยหลินคิดว่าพวกเราคงเรียนเรื่องคำบอกเวลามาบ้างแล้ว ตั้งแต่ระดับพื้นฐานก็เช่น 昨天 [zuótiān] = เมื่อวาน 今天 [jīntiān] = วันนี้ และ 明天 [míngtiān] = พรุ่งนี้

ถ้าหากว่าเป็นปี ภาษาจีนใช้ 去年 [qùnián] = ปีที่แล้ว 今年 [jīnnián] = ปีนี้ 明年 [míngnián] = ปีหน้า

ก็จะเห็นว่าวิธีการใช้คล้ายๆ กันใช่ป่าวคะ ต่างกันนิดหน่อย ตรงเมื่อวานใช้ว่า 昨天 กับปีที่แล้วที่ใช้ว่า 去年 ที่เหลือก็เป็นแพทเทริ์นเดียวกันหมด

เอ… ว่าแต่เกริ่นมาเกี่ยวยังไงกับ 后 และ 前 ตามพาดหัวล่ะ？

สุ่ยหลินเชื่อว่าทุกคนตอนเริ่มเรียนภาษาจีนใหม่ๆ ใจจริงแล้วอาจจะไม่อยากเรียนภาษาจีนเอาซะเลย รู้สึกว่าภาษาจีนโคตะระยาก เบื่อมากๆ แต่ก็ต้องเรียน อาจเพราะว่าเป็นวิชาเลือก วิชาบังคับ ไม่รู้จะเลือกอะไร ฯลฯ ส่วนอีกเหตุผลนึงที่ได้ยินบ่อยๆ คือทำงานในบริษัทมีหัวหน้าเป็นคนจีนที่พูดอังกฤษไม่ได้ หรือว่าต้องดีลงานกับเมืองจีนที่เค้าไม่พูดภาษาอะไรกันเลยนอกจากภาษาจีน ต้องการค้าขายกับเมืองจีน ติดต่อแหล่งซื้อขายของจีนราคาถูกแต่ไม่รู้สื่อสารยังไง โดนนายหน้ากินหมด ฯลฯ

ส่วนอีกกลุ่มเป็นกลุ่มใจรัก ที่อยากเรียนเองอย่างใจจริง รักภาษาจีน ชอบดาราหรือวัฒนธรรมจีน อยากทำงานใช้ภาษาจีน

แต่ไม่ว่าจะเป็นเหตุผลอะไรก็ตามแต่ วันนี้วันที่เรายังอยู่ ณ จุดนี้ สุ่ยหลินจะขอยืมธงหมอลักษณ์มาฟันว่า เรามาถูกทางแล้วววว!!! เฮๆๆๆ กันหน่อยจ้าาา

แต่ก่อนสุ่ยหลินเรียนภาษาจีน ไม่ค่อยให้ความสนใจกับเรื่องเครื่องหมายวรรคตอน (标点符号–biāodiǎn fúhào）เท่าไหร่ คิดว่าก็เหมือนแค่ full stop ปิดประโยคในภาษาอังกฤษ ก็เขียนมั่งไม่เขียนมั่ง วงกลมทึบมั่ง กลวงมั่ง แล้วแต่ความรีบ แหะๆ  ไม่ดีนะค้า ทุกคนอย่าเอาเป็นตัวอย่างงนะจ๊ะ

เพิ่งได้มารู้เอาตอนหลังๆ จากเหล่าซือว่า 标点符号 นี่สำคัญนะ เพราะเป็นการบอกอารมณ์ของคนเขียนว่าต้องการสื่อความหมายยังไงบ้าง

เวลาตอนเราพูดเราใส่อารมณ์ร่วมเข้าไปได้ จะอ้อน จะโกรธ จะดีใจ จะเพ้อ ก็ฟังจากน้ำเสียงเอาได้ แต่ตอนเขียนนี่สิ จะสื่ออารมณ์ยังไงก็ได้ 标点符号 นี่แหละหนาเป็นตัวบอก คนจีนเวลาเค้าอ่านเค้าก็รับรู้อารมณ์คนเขียนจาก 标点符号 นี่แหละจ้า

สวัสดีค่ะมิตรรักแฟนเพจ กลับมาพบกับซีรีส์คำเหมื๊อนเหมือน เรียนภาษาจีนสไตล์สุ่ยหลิน เราต้องหาคำง่ายๆ (แต่เราชอบงง) เทคนิคจำศัพท์เริ่ดๆ ให้จำได้ หรือวิธีเดาศัพท์ให้เป็น ให้เร็ว มานำเสนอค่าาา วันนี้ก็เหมือนกันสุ่ยหลินขอนำเหนอคำว่า 跟 [gēn] 和 [hé] และ 陪 [péi]

อ่า..หลายคนอาจร้องอี๊.. ชั้นเรียนมาตั้งแต่ไก่โห่แล้วล่ะจ๊ะ สุ่ยหลินจะสอนหนังสือสังฆราชเหรอไง？