สวัสดีค่าแฟนเพจที่น่ารักของสุ่ยหลินคะ^^ หลังๆ มานี้สุ่ยหลินได้ comments ว่าอยากจะได้ให้มีการเขียนคำอ่านภาษาไทยในโพสได้มั๊ย??  จริงๆ แล้วเขียนได้จ๊ะ แต่ไม่แนะนำเท่าไหร่เลยนะ เพราะว่าถ้าอยากออกเสียงให้ได้เหมือนคนจีน ควรจะเริ่มหัดเรียนพินอินจะดีกว่านะจุ๊ (อ่านเรื่องพินอินได้ที่โพสนี้ข่าา ‪พินอิน คืออะไร‬ อ่านออกไปแล้วคนจีนยังงง???)

ดังนั้น โพสนี้สุ่ยหลินขอแนะนำ App ดิกจีนดีๆ อันนึงค่ะ ที่นอกจากจะฟรี แปลโอเค มันยังมีฟีเจอร์อันนึงที่สุ่ยหลินคิดว่าแฟนเพจน่าจะชอบแน่ๆคือ “มันออกเสียงด้ายยยยย” ค่า พระเจ้าจอร์ช!! เจ้าข้าเอ้ยยยย!!! ดีงามพระราม 7 แท้ๆ คราวนี้ใครมีปัญหาคาใจว่าศัพท์จีนตัวนี้ออกเสียงยังไง?? พินอินยังอ่านไม่คล่อง ลองมาใช้ App นี้กัลล

สวัสดีค่าแฟนเพจที่น่ารักของสุ่ยหลินทุกคน^^ พักเรื่องเรียนกันไว้มั่ง ได้เวลากลับมาสาระนอกตำรากันอีกแล้วนะจ๊ะ (แฟนเพจคนไหนที่สงสัยว่าเมื่อไหร่ถึงเวลาสาระในตำรา ตอนไหนถึงเวลาสาระนอกตำราฟร่ะ?? กฏเกณฑ์คืออะไรมีมั๊ยย??? แหะๆ  สุ่ยหลินต้อง (รีบ) ตอบว่า ไม่มีค่าา TT แง่วๆ แค่เห็นว่าโพสเรียนๆ ถี่ๆ ติดกัน สุ่ยหลินก็อยากให้แฟนเพจที่น่ารักพักบ้าง ไรบ้าง แต่รับประกันได้ว่าต่อให้เป็นสาระนอกตำราก็มีประโยชน์นะค้าาบบบ

โพสนี้สุ่ยหลินไปค้นหาข้อมูลเกี่ยวกับการเดินทางของคนจีนสมัยก่อนมาเล่าสู่กันฟัง แฟนเพจที่น่ารักอาจจะคิดว่า ไม่เห็นจะน่าฟังเล้ย เพราะคนสมัยก่อนก็ต้องขี่ม้าอ่ะดิ จะมีอะไรไปมากกว่านี้้ ก็แค่โพสขี่ม้าอ่ะ!! (แบบในหนังงัย)

จริงๆ แล้วถูกแค่ครึ่งเดียวจ้าา เพราะคนจีนสมัยก่อนเค้าไม่ได้ขี่ม้าอย่างเดียวนะ แต่ยังขี่วัว ลา และล่อด้วย และการขี่ตัวอะไรนี่นอกจากจะเป็นการบอกฐานะทางสังคมแล้ว ยังขึ้นอยู่กับยุคสมัยว่าสมัยนั้นเค้านิยมอะไร และขึ้นอยู่กับการใช้งานด้วยล่ะ บางตัวไว้ทำสงครามเป็นหลัก บางตัวไว้ขนของเป็นหลัก บางตัวให้ผู้หญิงขี่เป็นหลัก??? หือมมม์? มีด้วยเรอะ?

เรื่องราวจะเป็นยังไงนะ? ติดตามได้ในโพสนี้กับสุ่ยหลินนะคะ กับตอนอยากรู้จังคนจีนสมัยก่อนเค้าเดินทางกันยังไงนะ??? ขี่ม้า ขี่วัว เดินเอาหราา?? ค่าาา^^

สวัสดีค่าแฟนเพจที่น่ารักของสุ่ยหลินทุกคน^^ ถ้ายังจำกันได้สุ่ยหลินเคยเขียนโพส 2 เรื่อง อยากรู้จังผู้หญิงจีนสมัยก่อน เค้าแต่งตัวกันยังไงนะ??  กับ อยากรู้จังผู้หญิงจีนสมัยก่อน เค้าแต่งหน้ากันยังไงนะ?? แล้วแฟนเพจที่น่ารักชอบมั่กๆ สุ่ยหลินเลยสัญญาว่าจะหาเรื่องแนวๆ นี้มานำเสนออีก^^

คราวนี้ได้เวลาแล้วล่ะค่ะ พวกเราเคยสงสัยเหมือนสุ่ยหลินมั๊ยว่า สาวๆ นางใน สนมกำนัลของฮ่องเต้ในสมัยก่อนเนี่ย วันๆ เค้าทำอะไรกันนะ?? อย่าว่าแต่เฟสไม่มี ไลน์ไม่ได้ instragram ไม่รู้จัก แม้แต่ไฟก็ยังไม่มี พระอาทิตย์ตกก็มืดแล้ว วิทยุ ทีวี โทรเลข (อุ๊บ! รู้อายุเบย!) อะไรต่างๆ นานาก็ไม่มี แถมอีกอย่าง สาวๆ ชาววังเค้าอยู่ใน 紫禁城 [Zǐjìnchéng] หรือวังต้องห้าม คำถามคือที่ว่าไอ้ที่ว่า “ห้าม” นี่เค้าห้ามอะไร??

“ห้าม” คือ ห้ามไม่ให้คนในออกคนนอกเข้าไงคะ โดยเฉพาะอย่างยิ่งสาวๆ นางในถือเป็นสมบัติของฮ่องเต้ บางคนเกิดในวังและตายในวัง ทั้งชีวิตไม่เคยออกไปข้างนอกเลย คนที่ถวายตัวเป็นนางในแล้ว ทั้งชีวิตก็ออกไปขางนอกไม่ได้เช่นกัน ถ้าถวายตัวแล้วทั้งชีวิตไม่ได้เจอพี่น้องพ่อแม่อีกเลยก็มี เพราะตำหนักในที่เป็นที่อยู่ของสาวชาววังมีแต่ “ผู้หญิง” เท่านั้นค่ะ อยู่กันเป็นพันๆคน บางราชวงศ์ว่ากันว่ามีเป็นหมื่นๆ คน มีผู้ชายคนเดียวคือ “ฮ่องเต้” ผู้ชายคนอื่นห้ามเข้าเด็ดขาด ส่วนขันทีไม่นับเพราะโดนตอนไปแย้วว จะเรียกว่าเป็นฮาเร็มของฮ่องเต้ก็ไม่ผิดนะสุ่ยหลินว่า

คำถามคือสนมนางในสมัยก่อนวันๆ เค้าทำอะไรกันนะ?? ไม่เบื่อแย่เหรอ?? เทียบชีวิตปัจจุบันที่ปราศจากเน็ตแทบจะขาดใจ เค้าอยู่ได้ไงนะ? มาติดตามคำตอบในโพสนี้กะสุ่ยหลินนะจ๊ะ^^

สวัสดีค่าแฟนเพจที่น่ารักของสุ่ยหลินทุกคน^^ ได้เวลาพักเบรคจากเรื่องเรียนมั่งแล้วนะจ๊ะ  งั้นโพสนี้เรามาเบรคกันด้วยเรื่องสนุกๆ กับการเรียนภาษาจีนดีฝ่า พวกเรารู้กันดีว่าเรียนภาษาต่างประเทศให้ได้เหมือนเจ้าของภาษา เราต้องสะสมคลังคำศัพท์รวมไปถึงพวกสุภาษิต สำนวนต่างๆ ให้เพียงพอ ถึงเวลาใช้ก็งัดขึ้นมาใช้ได้อย่างทันท่วงที เพราะสมมติว่าเราจะบอกว่าโหหยย..แฟนคู่นี้ไม่คู่ควรกันเล้ย อีกฝ่ายหน้าปลวก กะอีกฝ่ายหยั่งกะนางฟ้า ไม่น่าจะมาเป็นแฟนกันได้ พูดแบบนี้คือยาวไปใช่ป่ะ? เรามาจบปึ๊ง! ด้วยประโยคเดียวว่า โหหห…ดอกฟ้ากะหมาวัดว่ะ! จบมั๊ย? จบ!

แต่ที่นี้แฟนเพจหลายคนก็อาจจะท้อ เพราะบอกว่า โหหห…สุภาษิต สำนวน คำพังเพยอะไรนี่ มันยากชะมัด! เรียนภาษาจีนธรรมดาก็ยากพอแล้ว ยังต้องมาจำสุภาษิตอะไรๆ นี่อีก ท้ออ่ะ! (แย่งยาหม่องมาถือแทนลิงแพรบ)

แต่เชื่อสุ่ยหลินป่าวจ๊ะว่า มีหลายสำนวน สุภาษิตเลยที่ภาษาจีนกะภาษาไทยใกล้เคียงกันมาก แค่เปลี่ยนตัวละครหรือชื่อสถานที่ข้างใน ที่เหลือเหมือนกันเด๊ะๆ เหมือนกับที่เหล่าซือของสุ่ยหลินบอกว่าภาษาจีนกับภาษาไทยมีวัฒนธรรม ความเชื่อที่ใกล้เคียงกันค่อนข้างมาก ถ้าให้เหล่าซือพูดก็คือของไทยเอาของจีนเป็นแรงบันดาลใจว่างั้น ดังนั้น ภาษาจีนกับไทยหลายครั้งคือเข้าใจกันได้ง่ายๆ เช่น คำว่า “เสียหน้า” = 没面子 [méi miànzi] แปลใกล้เคียงกันมากเลยใช่ป่าวคะ ในขณะที่ฝรั่งกลับไปเรียกว่า embarrass (ทำให้รู้สึกอาย) เรียกไปอีกทางเลยว่างั้น

ถ้างั้นให้เอายาหม่องคืนลิงไปก่อน มาติดตามโพสนี้กับสำนวนสุภาษิตจีนง่ายๆ ที่เหมือนไทยเด๊ะๆ เลย ในโพสนี้กะสุ่ยหลินค่าา^^

สวัสดีค่าแฟนเพจที่น่ารักของสุ่ยหลิน^^ พวกเราคุยกันมาเยอะแยะเลยนะว่า เรียนภาษาจีนให้เก่ง ต้องดูหนังเยอะๆ (ใครยังไม่เคยอ่านคลิกที่นี่ครัช เรื่องสั้น 4 ตอนจบ ตอน 3: อยากเรียนภาษาจีน ให้เก่ง ต้อง “ดูหนัง” ให้มากๆ) แต่ทีนี้พอเราดูไปๆ สุ่ยหลินสังเกตว่าเราจะเจอคำประเภทนึง คือประเภทอะไรไม่รู้ รู้แต่ว่าตูเปิดดิกทุกตัวแล้วก็ไม่เข้าใจอยู่ดี เศร้าแพรบบ! TT

ซึ่งคำพวกนี้แหละค่า คนจีนชอบใช้ในชีวิตประจำวันมากๆ (ถึงไปปรากฏในหนัง ในละครไงล่ะคับ) แล้วก็หาคำอธิบายทางไวยากรณ์ม่ะได้ด้วย(อีกต่างหาก) วิธีเรียนคำพวกนี้คือต้องจำยกแพ็ค เหมายกโหลไปเลยว่างั้น แต่ถ้าหากเราใช้ได้ ใช้เป็น ภาษาจีนของเราก็จะใกล้เคียงคนจีนมากขึ้นเลยน้า ภาษาจีนเรียก 说得很地道。[Shuō dé hěn dìdao.] พูดถึงตรงนี้ถ้าใครได้ไปงานสัมมนา “เข็มทิศภาษาจีน” ของ ChineseBang 中文棒！ ManeePloy นักเขียนเจ้าของภาษา บอกว่าเรียนภาษาไหนให้ได้ดีต้องมี 语感 [yǔgǎn] หรือเซนส์ของภาษา จะช่วยให้เราเข้าใจความหมายของคำต่างๆได้ลึกซึ้งมากถึงมากที่สุดเลยล่ะ

คำถามว่าแต่เซนต์ของภาษานี่ ท่านจะได้แต่ใดมาล่ะคร้าบบ!

คำตอบคือต้องอยู่กับเจ้าของภาษาเยอะๆ แต่ถ้าสิ่งแวดล้อมเราไม่เอื้อ ก็ต้องดูหนัง ฟังเพลง หรือใช้ชีวิตประจำวันให้มีภาษาจีนเข้ามาเอี่ยว เย่！เรามาถูกทางแล้วชิมิๆ^^

แพล่มมานานแระ เข้าเรื่องของเราดีกว่า ติดตาม 5 ประโยคสุดฮิตในหนังจีน ที่เปิดดิกทุกตัวก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี ฮ่วย! ได้ในโพสนี้กะสุ่ยหลินนะค้าาา จุ๊บๆ

สวัสดีค่าแฟนเพจที่น่ารักของสุ่ยหลินทุกคน^^ สุ่ยหลินเชื่อว่าพวกเราที่เรียนภาษาจีนกันอยู่ทุกวันเนี้ย ส่วนนึงก็อยากที่จะทำงานที่ใช้ภาษาจีนกันนะคะ ไม่ว่าจะเป็นครู เป็นอาจารย์ เป็นไกด์ เป็นล่าม เป็นนักแปล เป็นแอร์และอีก ฯลฯ เลยนะ ที่ภาษาจีนจะเป็นเครื่องมือช่วยเราไปถึงฝั่งฝันได้^^ แน่นอนว่าพวกเราส่วนนึงก็คงจะเป็นมนุษย์เงินเดือนในบริษัทจีน ซึ่งเดี๋ยวนี้บริษัทจีนระดับโลกก็มีกันเยอะแยะ ไม่ว่าจะหัวเหว่ย เสียวหมี่ อาลีบาบา เลอโนโว ว่านต๋า Bright Food เริ่ดๆ ทั้งน้านนน

สุ่ยหลินได้รู้จักน้องคนนึงซึ่งมาเรียนคอร์ส HSK3 กับสุ่ยหลิน น้องเค้ามีพื้นฐานภาษาจีนที่โอเคอยู่แล้วเลยค่ะ เพราะทำงานที่หัวเหว่ยเมืองไทย  เลยกระซิบถามว่าทำงานกับบริษัทคนจีนค่าตอบแทนเป็นไงมั่ง? เค้าตอบว่าโอเลยค่ะ ไม่แพ้ใครในตลาด แต่ความคาดหวังก็สูง งานก็เยอะด้วย ซึ่งสุ่ยหลินว่าเป็นเรื่องธรรมดาของมนุษย์เงินเดือนเอกชนสมัยนี้นะ ที่ไหนก็งานเยอะ ความคาดหวังก็สูงเหมือนกัน ที่นี้ถ้าเราอยากทำงานกับบริษัทจีนระดับโลกแบบนี้มั่ง?? เราจะทำยังไงดี??

นอกจากจะฝึกฝนภาษาจีนให้สื่อสารได้แล้ว ด่านอรหันต์ด่านแรกที่ต้องผ่านคือสอบสัมภาษณ์ใช่ป่าวคะ?? มาติดตามเทคนิค สัมภาษณ์งานบริษัทจีน ที่สุ่ยหลินรวบรวมมาให้ในโพสนี้เลยค่าา^^

สวัสดีค่าแฟนเพจที่น่ารักของสุ่ยหลินทุกคน^^ ได้เวลากับสาระนอกตำรา ภาษาจีนกันแล้วนะคะ วันนี้สุ่ยหลินอยากนำเสนอเรื่องเครื่องดื่มที่ทุกคนรู้จักกันดีมาเล่าให้ฟัง นั่นคือเรื่องของ “ใบชา” ค่ะ

สุ่ยหลินเองเป็นอีกนึงคนที่แต่ก่อนไม่รู้เรื่องอะไรเลยเรื่องชา ไม่ว่ากินชาราคาถูก กินชาราคาแพง ก็รู้สึกว่ารสชาติไม่ได้ต่างกันมาก แลดูเปลืองเงินมากมายอ่ะ ดังนั้น กินของถูกๆ ก็พอนะสำหรับสุ่ยหลิน แต่สำหรับคนจีนแล้วเค้าถือว่าชาเป็นเครื่องดื่มที่สำคัญมากๆ ค่ะ ดื่มได้ตั้งแต่ตื่นนอนจนถึงเข้านอน ดื่มกันทั้งวัน เด็กก็ดื่ม ผู้ใหญ่ก็ดื่ม เล่ากันว่าคนจีนรู้จักดื่มชามาตั้งแต่สมัยโบราณเป็นพันๆ ปี จนเรียกว่าเป็นวัฒนธรรมอย่างนึงของคนจีนรวมไปถึงคนจีนโพ้นทะเลไปแล้ว

ปัจจุบันชาเองก็มีการแบ่งเป็นอีกตั้งหลายประเภท เหล่าซือของสุ่ยหลินเล่าว่าชาอังกฤษ ที่ฝรั่งเคลมว่าเป็นของตัวเองนั้นจริงๆ แล้วลักลอบเอาต้นชามาจากเมืองจีน แล้วไปปลูกที่อินเดีย จากนั้นขายไปทั่วโลก จริงๆแล้วเรื่องชาต้องให้คนจีนเค้าเป็นต้นตำรับนะคะ ชาที่ฝรั่งเค้าชอบดื่่มกันเรียกว่าชาดำ (Black Tea)  คนจีนเรียกชาแบบนี้ว่าชาแดง

และเพราะว่าชาเป็นวัฒนธรรมอย่างนึงที่สำคัญสำหรับคนจีนนี้เอง พวกเราชาวผู้เรียนภาษาจีน^^ มารู้จักเรื่องชากันหน่อยดีมั๊ยจ๊ะ?? อย่างน้อยจะซื้อของฝาก หรือจะฝากเค้าซื้อจะได้รู้เบื้องต้นว่าชาแต่ละประเภทเรียกว่าอะไร? ติดตามเรื่องชา ชา ชา เรื่องธรรมดาที่ไม่ธรรมดา ได้ในโพสนี้กะสุ่ยหลินนะครัชชช^^

สวัสดีค่าแฟนเพจที่น่ารักของสุ่ยหลินทุกคน^^ วันนี้สุ่ยหลินกลับพร้อมกับโพสที่สุ่ยหลิน (คิดเอาเองอีกแระ) ว่าน่าสนใจค่ะ นั่นก็คือเรื่องชุดประจำชาติจีน อย่างที่หลายๆ คนรู้กันดีว่าชุดประจำชาติจีนของผู้หญิงคือ กี่เพ้า ภาษาจีนเรียกว่า 旗袍 [qípáo] เป็นชุดที่สุ่ยหลินกล้าคอนเฟริ์มว่าคนใส่ต้องหุ่นดีถึงใส่สวยอ่ะ!! มีพุงไม่ได้เลยย ซึ่งขัดกับธรรมชาติของเราอย่างมว๊ากก!! (ไม่พอใจที่มีพุง แต่ไม่รู้ทำไง?? TT)

จริงๆ แล้วเชื่อป่าวคะว่ากี่เพ้าในยุคแรกๆ ไม่ได้รัดรูปเข้าทรงซะขนาดนี้ ออกแนวตัวหลวมๆ ซะมากกว่า ตัวเสื้อก็ยาวเกือบถึงข้อเท้า แต่พัฒนาให้เข้ารูปขึ้นเรื่อยๆ ตัวเสื้อก็สั้นขึ้นเรื่อยๆ จนเป็นแบบในปัจจุบันนี้จ๊ะ

วันนี้สุ่ยหลินไม่ได้มาเล่าเรื่องชุดกี่เพ้าซักกะหน่อย อ้าวว! ไหงเป็นงั้น! เพราะมีคนอื่นเล่าไปเยอะแล้ว สุ่ยหลินอยากเล่าถึงชุดประจำชาติจีนของผู้ชายตังหาก มาติดตามชุดประจำชาติจีนของผู้ชายว่าเกี่ยวอะไรกับซุนยัดเซ็นนะ ได้ในโพสนี้กะสุ่ยหลินค่าา^^